Talk less, show more

Ja, dat is mijn motto een beetje voor deze week. Ik heb niet zoveel te vertellen, maar wel veel te laten zien. Ik had van de docenten het advies gekregen om sneller dingen te maken, en méér. Dus so I did. Ik ben allerlei dingetjes gaan doen en proberen.

#1

Geïnspireerd op stofje. Verschillende technieken geprobeerd:

#2

Inkt uit laten lopen (op gewoon printpapier)

#3

Inkt uit laten lopen, op aquarelpapier

#3

Close-up

  

Patroon van wol geprobeerd op papier te krijgen,
door met verf over de draadjes heen te stempelen

Nog eentje met wol 

Probeersel met inkt

Collage van stof

Foto's 

Buiten getekend 

Patroon, gemaakt met spijker&krastechniek

En ik ben ook nog op pad geweest op zoek naar een tapijt/kleed voor in mijn kamer, omdat het zo'n vreeeselijk koude (en lelijke) tegelvloer is.. Zie hieronder mijn vondst! Hij is heel langwerpig en loopt zo door naar mijn deur. Zie ook, boven mijn bed, de adventskalender waarmee ik kan aftellen tot Marin & Michelle komen!

En tijdens één van mijn vele wandelingen door de stad, stuitte ik op een kerstmarkt. Ja, een kerstmarkt.. Er was ook een ensemble dat live-muziek speelde (hun repetoire bestond alleen uit slechts één nummer) en er waren allemaal mensen die daarop gingen dansen in grote kringen. Heel gezellig en leuk om te zien! Zie 't filmpje.

Deze lachende boomstammen met kerstmuts op zijn blijkbaar een populaire decoratie in Spanje met de kerst.. Elk kraampje verkocht ze namelijk in allerlei verschillende versies.

Nou,  nu heb ik jullie wel weer genoeg laten zien denk ik zo..

Tot de volgende keer!

Liefs Angela

Fladderende wokkels en wazige kritiek

Zo.. Afgelopen week is snel voorbijgevlogen, zeg. Ik moet diep graven om te bedenken wat ik eigenlijk allemaal gedaan heb.. 
De week begon met op maandag een bespreking met de docent over de voortgang van het kinetic art project. We hadden twee interessante ideeën die we hebben voorgelegd en geshowd met onze snelinelkaargeflansde modelletjes. Het ene was een soort wokkel om een stokje, zie foto. Dit propellertje gaat draaien en glijdt vooruit over het touwtje als je er tegenaan blaast.
Het tweede was een soort bootje, wat d.m.v. lucht die in het water geblazen wordt vooruit vaart. Wat we echter het leukst eraan vonden waren de bubbels die op deze manier in het water kwamen; ook een beweging! Twee ideeën die we verder uit konden gaan werken en dingen mee proberen. Was het idee. Maar uiteindelijk hebben we besloten om gewoon met ééntje verder te gaan, namelijk de eerste, omdat we daar de meeste mogelijkheden in zien. Ik houd wel de bubbels in mijn achterhoofd om misschien zelf nog een keer tot een kunstwerk te verwerken.. J

Dinsdag keken we een zeer dramatische en deprimerende documentaire/film over de kunstenaar Jackson Pollock. Terwijl ik ernaar keek kwam ik tot de conclusie dat eigenlijk de meeste grote kunstenaars een rotleven hadden. En dat de meest gewaardeerde kunst dus ontstaat uit leed en verdriet. Niet een erg fijne conclusie. Dus ik heb besloten om maar een iets minder gewaardeerde kunstenaar te worden, met een leuk leven.

Ik heb donderdag mijn eerste groepskritiek meegemaakt, alhoewel ik niet echt kritiek kreeg van de groep maar vooral van de docente die dat leidt. En van haar had ik nog nooit kritiek gehad, dus ik was wel erg benieuwd. Het is de docente die zo erg geen blad voor de mond neemt en gewoon zegt wat ze vindt. Dat kan soms dus wel eens hard aankomen, hoorde ik bij anderen, maar het viel bij mij mee. Ik liet mijn schildering van de zee&pier zien (te zien in bericht van 6nov.). Ze vond dat ‘a nice painting’, maar eigenlijk vond ze alleen het stukje met de vissers echt interessant. Ik was een beetje verbaasd om dat te horen, omdat ik die poppetjes er op het laatst nog aan had toegevoegd en het niet echt geweldig vond.  Maar volgens haar had dat stukje meer van me gevraagd om te schilderen dan de rest, qua moed ofzoiets, daar moest ik zelf achter zien te komen. Een beetje vaag dus wel en ik weet ook niet zo heel goed wat ik er nu mee moet, maar ik vond het wel leuk om zo’n andere visie te horen. Verder liet ik mijn gaatjes-in-hout-techniek zien, maar daar zei ze niet zo heel veel over. Ze gaf me wel het advies/de opdracht (ik weet niet precies hoe ik het op moet vatten) om allemaal structuren te gaan verzamelen op deze manier, vooral van buiten in de stad. Ik moet dus met mijn papiertjes op pad en op muren, straten, fonteinen, bankjes, en van alles en nog wat gaan krassen met potlood om de structuren op papier te krijgen.. en mensen me voor gek te laten verklaren. Gelukkig ben ik niet in Montfoort en kent toch niemand me hier! Haha nee het went snel hoor, ‘rare’ dingen doen..

Een werkje gemaakt met mijn spijkertechniek (de stipjes), gecombineerd met krassen, snijden.

Zoals ik al zei was de week voor mijn gevoel zo om, en dus inclusief het weekend! Ik vermaak me dus al een stuk beter. Zo ben ik zaterdag nog een tijd in de studio geweest en ben ik vandaag heerlijk in het park wezen hardlopen en heb een soort van markt bezocht. Ik had er een flyer van en snapte niet goed wat het was maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt, dus ik ben er gewoon heen gegaan. Er waren allemaal ‘kraampjes’ met artistieke dingen, van vintage kleding tot zelfgemaakte sieraden en schilderijtjes. Erg leuk!

Dit is trouwens hoe het kastje dat ik laatst had gevonden, is geworden. Ik heb besloten om het gewoon voor eigen gebruik te doen en dus niet als kunstwerk. Hopelijk hangt ie binnenkort in mijn kamer!

XXX Angela 

Resultaat 1e schrijfopdracht

Een schilderij vol angst en wanhoop
- 'De Schreeuw' door Edvard Munch

‘De Schreeuw’ is een zelfportret van de Noorse kunstenaar Edvard Munch, geschilderd in 1893. Munch leefde van 1863 tot 1944 en had een zware jeugd, waarin hij zijn moeder én zus verloor. Deze gebeurtenissen zijn van grote invloed geweest op hem als kunstenaar. De kunstenaar gebruikte het schilderen als een manier om de traumatische gebeurtenissen te verwerken. De thema’s dood, angst, twijfel en wanhoop vormen dan ook een rode draad door zijn werk.  

Ook in ‘De Schreeuw’ komen deze onderwerpen naar voren. Munch schilderde dit werk na het beëindigen van een pijnlijke en kwellende relatie met een getrouwde vrouw. De wanhopige figuur op de voorgrond, die eruit ziet alsof hij gek is geworden van alles om hem heen, stelt dan ook hemzelf voor. Hij wordt tot wanhoop gedreven door de omgeving die naar hem schreeuwt en hij probeert zich ervoor af te schermen door zijn oren dicht te houden.  Het schilderij is een voorstelling van een voor hem aangrijpend moment uit zijn leven. Dit zegt de kunstenaar zelf over hoe hij dit moment beleefde:

“Ik was een wandeling aan het maken met twee vrienden bij zonsondergang. Plotseling werd de lucht vuurrood. Ik bleef staan bij een hek en zag bloederige taferelen. De stad in de verte stond in brand. Mijn vrienden liepen door en ik stond daar maar te trillen van angst en hoorde een angstaanjagende schreeuw  die niet meer ophield.”

Munch creëert een ‘schreeuwend landschap’ door het gebruik van felle, contrastrerende kleuren die golvend door elkaar een dynamisch beeld geven. De deinende lijnen kun je refereren aan de geluidsgolven van de schreeuw. De overweldigde figuur golft zelf ook een beetje mee met het roerige landschap, waardoor alles lijkt te bewegen en de kijker een onrustig gevoel krijgt. Door de gezichtsuitdrukking en de ogen die je recht aan kijken, word je als kijker betrokken bij de radeloosheid die de figuur lijkt te voelen. Kortom, ‘De Schreeuw’ is zo’n sterk beeld dat je het leed van de kunstenaar bijna kunt voelen.

Angela

Plastic zakjes en Koreanen

Hola! Zoals ik in mijn vorige blog al even zei, hadden we afgelopen maandag introductie van een nieuw sculptuurproject. Met dit nieuwe project gaan we 4 weken bezig zijn, en het gaat over ‘kinetic art’.  Dat houdt eigenlijk in ‘bewegende kunst’, of kunst die je op de een of andere manier in beweging kan zetten. We hebben heel veel voorbeelden gezien om een idee te krijgen van wat er allemaal mogelijk is, en deze vond ik zelf erg leuk:

Dit is eigenlijk gewoon een plastic zakje wat danst door de luchtstromen van ventilators, en het is een wereldberoemd kunstwerk. Het hoeft dus helemaal niet zo ingewikkeld te zijn, je moet er alleen maar net op komen! Nu dus aan ons de opdracht om ook een bewegend kunstwerk te maken.. We moeten hiervoor in groepjes werken, wat we nog niet eerder gedaan hebben maar voor deze opdracht wel handig is omdat er ook wat techniek bij komt kijken.  Ik houd jullie op de hoogte van de vorderingen. ;)

Iets wat ik vorige week was vergeten te vertellen: Ik heb een nieuwe roommate! De Duitse jongen heeft ons namelijk verlaten voor een grotere kamer ergens anders, en nu is er een Duits meisje voor in de plaats gekomen. Ze is hier nu een week en ik kan het goed met haar vinden. Donderdag ging ze uit met een groep van haar school (ze leert Spaans) en vroeg ze of ik zin had om mee te gaan. Het was erg gezellig en ik heb weer allemaal nieuwe mensen ontmoet from all over the World, zoals Korea, Thailand en Italië. Leuk! Het was ook een goede oefening voor mijn Spaans, aangezien deze groep vooral in het Spaans met elkaar communiceerde. En ze zitten op nog niet zo’n hoog niveau dus ik kon aardig wat meekrijgen.  Bovendien werd ik zelf ook gedwongen om Spaans te spreken, aangezien sommigen (vooral de Koreanen) beter Spaans dan Engels spraken.
Ik probeer ook al steeds meer in het Spaans te praten in winkels, ook als ik wat moet vragen enzo. Maar het is moeizaam , omdat als ik er niet uit kom, de Spanjaarden direct overstappen op het Engels en dan is mijn oefening alweer voorbij. Sowieso word ik overal al aangezien voor toerist- maar zo beschouw ik mezelf niet! Want ik wóón hier, ja? Ik hoor nu bij de locals.. haha. Overigens heb ik vandaag, na een paar uur shoppen, onwijs ver gelopen omdat ik de weg terug naar huis niet meer wist.. Maar dat houden we maar tussen ons!

Zulke 'verdwaalmomenten' kunnen aan de andere kant ook wat opleveren; Je komt nog eens ergens! Zo ben ik woensdag ook op pad gegaan met mijn camera. Het plan was om naar een bepaald park te gaan in de buurt, maar mijn fantastische richtingsgevoel stuurde mij de verkeerde kant op dus bij het park ben ik nooit aangekomen. (en aan kaartlezen doe ik niet, want ik ben een local!) Maar tijdens mijn wandeling kwam ik dus wel weer op plekken waar ik nog nooit was geweest, en heb ik hele mooie foto's kunnen maken. Zie deze collage!

En dat was het voor vandaag!

Liefs Angela

Visite!

Zo! Eindelijk weer een nieuw bericht op mijn blog, ja! Vorig weekend heb ik niet geschreven omdat Pauline bij mij op bezoek was en dat was natuurlijk veel leuker, haha. Ze kwam donderdag aan, de reis was gelukkig allemaal goed verlopen. ’s Avonds was de officiële opening van de expositie, waar ik in mijn vorige bericht over heb verteld. Ik ben er samen met Pauline heen gegaan en ik wist al ongeveer wat er zou komen, maar voor haar was de performance nog nieuw en zij vond het ook erg.. bijzonder. Inmiddels –we zijn tenslotte al 2 weken verder-  is de expositie afgelopen en eergister was dan ook de afsluitingsact.

Pauline had in het Barcelonaboekje gelezen over een wijk waar veel galerietjes bij elkaar zaten, dus dat leek ons wel leuk om naar op zoek te gaan. Het duurde even voordat we dan eindelijk een galerie hadden gevonden. Ik vond het erg leuk om zo binnen te kijken bij andere kunstenaars en sommige kunstenaars ging ook zelf enthousiast vertellen over hun werk. We hebben helaas niet zo veel galerieën gezien als we hadden gehoopt, dat kwam namelijk omdat een aantal al niet meer bestond (onze informatie stamde ook al uit 2006..).
We zijn ook zelf creatief aan de slag gegaan. Op zondag was het heel lekker weer, dus zijn we met onze teken- en schilderspullen naar het strand gewandeld en daar aan de slag gegaan. Dit is mijn resultaat:

Superleuk om zo lekker buiten te doen!

Verder zijn we nog lekker uit eten geweest, o.a. bij de sushibar waar de sushi op een lopende band langs je tafel komt en je onbeperkt kunt pakken en eten wat je wilt, en we hebben natuurlijk lekkere paella gegeten! Zaterdag hadden we besloten om uit te gaan, dus we hadden wat adresjes gevraagd aan mijn huisgenootjes hier en gingen op pad. Na veel lopen, maar niet helemaal de goede kant op, zijn we maar een bar ingegaan voor een drankje. Het bleek een of andere alternatieve bar te zijn waar iedereen elkaar kende en waar 4 mensen tegelijk hun verjaardag kwamen vieren. Daarna gingen we op zoek naar een bekende grote club (eerst voor de zekerheid maar even de weg gevraagd..). Dus toen hadden we het gevonden, maar toen was het heel onduidelijk waar nou de ingang was. Bij één deur stonden bewakers of iets dus we wilden daar naar binnen gaan, maar die man stuurde ons naar ‘on the corner’. Wij volgden zijn wijzende vinger maar vonden daar mooi geen ingang. En toen waren we het zat. Helaas een beetje een mislukt avondje maar wel goed voor de nachtrust, haha..  

We zijn ook nog naar het Museum van Ideeën en Uitvindingen geweest, wat erg grappig was. Zo waren er 'tweepersoons-handschoenen' te zien, waarin je elkaars hand vast kunt houden en samen warm blijft, een bord met een spiegeltje in het midden om te checken of er niets tussen je tanden zit, en een koffiemok met een figuurtje op de onderkant, zodat je mooie koffiekringen op de tafel kunt maken.

In de nacht van dinsdag op woensdag vloog Pauline weer terug. Alsof het een teken was, begon het vlak voor ze weg moest keihard te stortregenen.. Gelukkig kon ze zo in de taxi voor de deur stappen. Ik had die woensdag echt even een dag waarop ik helemaal nergens zin in had, ik moest echt weer even terugschakelen. Donderdag ben ik weer gewoon lekker aan de slag gegaan in de studio. Ik had namelijk dinsdagavond (ja, weer grof-vuil-dag) nog een soort kastje gevonden (voor in de hoek aan de muur) en ben dat flink onder handen gaan nemen. Ik post wel een foto als het wat meer vorm heeft, want het is nu nog in de experimentfase. Ik ben ook verder gegaan met mijn kras-project, zie de achtergrond van de blog; daarin heb ik 2 figuurtjes gecombineerd en een eigen patroon gecreëerd. Ik ben ook bezig mijn eigen reliëf te maken, door met een hamer en spijker putjes te slaan in een houten plaat.

Ondertussen ben ik ook nog met fotografie bezig, namelijk foto’s maken door een wit kader zodat je enkel een uitsnede van het beeld krijgt. Dit kan hele interessante composities geven. Nou, zoals je wel hoort ben ik lekker druk met van alles! Ik ben zelfs gister (zaterdag dus) nog naar de studio te gaan om lekker te werken. Morgen krijgen we ook weer introductie van een nieuw sculptuur project!

 

Kaderfoto's  

Ennn, wat ik bedacht dat ook nog wel leuk was om even te laten zien;

Mijn werkplekje! :

Liefs en hopelijk weer tot de volgende keer,
Angela

P.s, Hoe vinden jullie de nieuwe look?!