Fladderende wokkels en wazige kritiek

Zo.. Afgelopen week is snel voorbijgevlogen, zeg. Ik moet diep graven om te bedenken wat ik eigenlijk allemaal gedaan heb.. 
De week begon met op maandag een bespreking met de docent over de voortgang van het kinetic art project. We hadden twee interessante ideeën die we hebben voorgelegd en geshowd met onze snelinelkaargeflansde modelletjes. Het ene was een soort wokkel om een stokje, zie foto. Dit propellertje gaat draaien en glijdt vooruit over het touwtje als je er tegenaan blaast.
Het tweede was een soort bootje, wat d.m.v. lucht die in het water geblazen wordt vooruit vaart. Wat we echter het leukst eraan vonden waren de bubbels die op deze manier in het water kwamen; ook een beweging! Twee ideeën die we verder uit konden gaan werken en dingen mee proberen. Was het idee. Maar uiteindelijk hebben we besloten om gewoon met ééntje verder te gaan, namelijk de eerste, omdat we daar de meeste mogelijkheden in zien. Ik houd wel de bubbels in mijn achterhoofd om misschien zelf nog een keer tot een kunstwerk te verwerken.. J

Dinsdag keken we een zeer dramatische en deprimerende documentaire/film over de kunstenaar Jackson Pollock. Terwijl ik ernaar keek kwam ik tot de conclusie dat eigenlijk de meeste grote kunstenaars een rotleven hadden. En dat de meest gewaardeerde kunst dus ontstaat uit leed en verdriet. Niet een erg fijne conclusie. Dus ik heb besloten om maar een iets minder gewaardeerde kunstenaar te worden, met een leuk leven.

Ik heb donderdag mijn eerste groepskritiek meegemaakt, alhoewel ik niet echt kritiek kreeg van de groep maar vooral van de docente die dat leidt. En van haar had ik nog nooit kritiek gehad, dus ik was wel erg benieuwd. Het is de docente die zo erg geen blad voor de mond neemt en gewoon zegt wat ze vindt. Dat kan soms dus wel eens hard aankomen, hoorde ik bij anderen, maar het viel bij mij mee. Ik liet mijn schildering van de zee&pier zien (te zien in bericht van 6nov.). Ze vond dat ‘a nice painting’, maar eigenlijk vond ze alleen het stukje met de vissers echt interessant. Ik was een beetje verbaasd om dat te horen, omdat ik die poppetjes er op het laatst nog aan had toegevoegd en het niet echt geweldig vond.  Maar volgens haar had dat stukje meer van me gevraagd om te schilderen dan de rest, qua moed ofzoiets, daar moest ik zelf achter zien te komen. Een beetje vaag dus wel en ik weet ook niet zo heel goed wat ik er nu mee moet, maar ik vond het wel leuk om zo’n andere visie te horen. Verder liet ik mijn gaatjes-in-hout-techniek zien, maar daar zei ze niet zo heel veel over. Ze gaf me wel het advies/de opdracht (ik weet niet precies hoe ik het op moet vatten) om allemaal structuren te gaan verzamelen op deze manier, vooral van buiten in de stad. Ik moet dus met mijn papiertjes op pad en op muren, straten, fonteinen, bankjes, en van alles en nog wat gaan krassen met potlood om de structuren op papier te krijgen.. en mensen me voor gek te laten verklaren. Gelukkig ben ik niet in Montfoort en kent toch niemand me hier! Haha nee het went snel hoor, ‘rare’ dingen doen..

Een werkje gemaakt met mijn spijkertechniek (de stipjes), gecombineerd met krassen, snijden.

Zoals ik al zei was de week voor mijn gevoel zo om, en dus inclusief het weekend! Ik vermaak me dus al een stuk beter. Zo ben ik zaterdag nog een tijd in de studio geweest en ben ik vandaag heerlijk in het park wezen hardlopen en heb een soort van markt bezocht. Ik had er een flyer van en snapte niet goed wat het was maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt, dus ik ben er gewoon heen gegaan. Er waren allemaal ‘kraampjes’ met artistieke dingen, van vintage kleding tot zelfgemaakte sieraden en schilderijtjes. Erg leuk!

Dit is trouwens hoe het kastje dat ik laatst had gevonden, is geworden. Ik heb besloten om het gewoon voor eigen gebruik te doen en dus niet als kunstwerk. Hopelijk hangt ie binnenkort in mijn kamer!

XXX Angela