Plastic zakjes en Koreanen

Hola! Zoals ik in mijn vorige blog al even zei, hadden we afgelopen maandag introductie van een nieuw sculptuurproject. Met dit nieuwe project gaan we 4 weken bezig zijn, en het gaat over ‘kinetic art’.  Dat houdt eigenlijk in ‘bewegende kunst’, of kunst die je op de een of andere manier in beweging kan zetten. We hebben heel veel voorbeelden gezien om een idee te krijgen van wat er allemaal mogelijk is, en deze vond ik zelf erg leuk:

Dit is eigenlijk gewoon een plastic zakje wat danst door de luchtstromen van ventilators, en het is een wereldberoemd kunstwerk. Het hoeft dus helemaal niet zo ingewikkeld te zijn, je moet er alleen maar net op komen! Nu dus aan ons de opdracht om ook een bewegend kunstwerk te maken.. We moeten hiervoor in groepjes werken, wat we nog niet eerder gedaan hebben maar voor deze opdracht wel handig is omdat er ook wat techniek bij komt kijken.  Ik houd jullie op de hoogte van de vorderingen. ;)

Iets wat ik vorige week was vergeten te vertellen: Ik heb een nieuwe roommate! De Duitse jongen heeft ons namelijk verlaten voor een grotere kamer ergens anders, en nu is er een Duits meisje voor in de plaats gekomen. Ze is hier nu een week en ik kan het goed met haar vinden. Donderdag ging ze uit met een groep van haar school (ze leert Spaans) en vroeg ze of ik zin had om mee te gaan. Het was erg gezellig en ik heb weer allemaal nieuwe mensen ontmoet from all over the World, zoals Korea, Thailand en Italië. Leuk! Het was ook een goede oefening voor mijn Spaans, aangezien deze groep vooral in het Spaans met elkaar communiceerde. En ze zitten op nog niet zo’n hoog niveau dus ik kon aardig wat meekrijgen.  Bovendien werd ik zelf ook gedwongen om Spaans te spreken, aangezien sommigen (vooral de Koreanen) beter Spaans dan Engels spraken.
Ik probeer ook al steeds meer in het Spaans te praten in winkels, ook als ik wat moet vragen enzo. Maar het is moeizaam , omdat als ik er niet uit kom, de Spanjaarden direct overstappen op het Engels en dan is mijn oefening alweer voorbij. Sowieso word ik overal al aangezien voor toerist- maar zo beschouw ik mezelf niet! Want ik wóón hier, ja? Ik hoor nu bij de locals.. haha. Overigens heb ik vandaag, na een paar uur shoppen, onwijs ver gelopen omdat ik de weg terug naar huis niet meer wist.. Maar dat houden we maar tussen ons!

Zulke 'verdwaalmomenten' kunnen aan de andere kant ook wat opleveren; Je komt nog eens ergens! Zo ben ik woensdag ook op pad gegaan met mijn camera. Het plan was om naar een bepaald park te gaan in de buurt, maar mijn fantastische richtingsgevoel stuurde mij de verkeerde kant op dus bij het park ben ik nooit aangekomen. (en aan kaartlezen doe ik niet, want ik ben een local!) Maar tijdens mijn wandeling kwam ik dus wel weer op plekken waar ik nog nooit was geweest, en heb ik hele mooie foto's kunnen maken. Zie deze collage!

En dat was het voor vandaag!

Liefs Angela