Een nieuwe huisgenoot en mijn eerste afgeronde project

Za 15 oktober

Hola amigos! Weer een weekje verder en langzaam aan begin ik mijn draai te vinden hier in Barcelona. Het gebied waar ik woon en mijn huisje voelen al vertrouwder aan.  Donderdag is de Spaanse jongen die hier komt wonen ook aangekomen inclusief een grote herdershond, die gelukkig wel heel lief is. Hij is een goede vriend van het Spaanse meisje dat hier ook woont en is ook heel aardig. Hij wil allerlei dingen gaan veranderen in het huis om het mooier en beter leefbaar te maken. Ik heb hem gelijk maar laten weten dat het fijn zou zijn om een ‘echt’ bed te hebben, in plaats van deze rare stretcher met matras erop waar ik nu op slaap. Waarschijnlijk krijg ik ook een plank aan de muur zodat ik nog wat spulletjes kwijt kan en m’n bureau wat minder zooiig wordt. Dat is dus allemaal wel heel fijn, maar eerst zien dan geloven..

Donderdag heb ik ook de eerste ‘groepskritiek’ meegemaakt in de studio. Iedereen die iets heeft gemaakt of ergens mee bezig is, kan dat dan meenemen en dan wordt het in de groep besproken o.l.v. een docent. Ik had zelf nog niks om te laten zien, maar wilde het wel meemaken. De docente was erg direct en daardoor vond ik soms de kritieken wel hard. Na afloop was ik zelfs een beetje ontmoedigd om zelf dingen te gaan maken. Maarja, van de kritiek leer je uiteindelijk het meest..
Donderdagavond was er nog een gezellige filmavond, georganiseerd door andere studenten. Hoewel af en toe mijn ogen dichtvielen (tja, 2 films van 2 uur of langer achter elkaar..), was het wel gezellig.

Ma 17 okt.

Zaterdag ben ik meegegaan met mijn 2 Spaanse huisgenootjes die gingen skaten. Ik ging op een leenfiets die hier overal in de stad staan en die je kan huren volgens een zelfbedieningssysteem. De hond, een grote herder genaamd Charlie, was mee en de skaters lieten zich door hem trekken alsof hij een paard was. En haaard dat ze gingen! Het was bijna gevaarlijk, aangezien er overal zoveel mensen lopen en fietspaden ook zeldzaam zijn. We zijn zo’n beetje langs de kust gegaan en ik heb weer wat nieuws van de stad gezien. ’t Was erg gezellig!
Later op de middag ben ik nog naar de studio gegaan om mijn project af te maken met de aluminium bakjes. Ik wilde het eigenlijk heel groots maken, en op die manier ‘het materiaal te transformeren’, zoals de opdracht luidde. Maar natuurlijk, om het mij moeilijk te maken, waren de bakjes nergens meer te verkrijgen. Nu heb ik uiteindelijk besloten om met de schaduwen te gaan werken die de bakjes geven met licht. Ik heb een rijtje spots in mijn werkruimte hangen, die je kunt draaien om ze in een andere richting te laten schijnen. Op deze manier heb ik van de muur met schaduwen het project gemaakt in plaats van van de bakjes zelf.. Zie zelf maar! 

Vandaag was de deadline, dus we gingen met de groep iedereens werk langs. Het was leuk om te zien wat de anderen gemaakt hadden, maar ik was vooral ook erg benieuwd wat ze van mijn werk zouden vinden natuurlijk. Toen ik had uitgelegd dat mijn werkstuk niet draaide om de bakjesslingers zelf maar om de schaduwen ervan op de muur, waren ze wel enthousiast. De docent vond dat ik een goede oplossing gevonden had en het materiaal echt getransformeerd had, door het op deze manier te doen. Ik was dus erg blij. J Er werden nog wat suggesties gedaan van hoe het nog anders kon enzo. Hiermee ben ik nog aan de slag gegaan om te kijken hoe het uit zou pakken. Wat ik nog heb gedaan is her en der de bodems uit de bakjes geknipt, zodat het licht daar doorheen komt. Het geeft een heel leuk effect. Ik heb alles vastgelegd op foto’s en filmpjes, want moest het daarna gelijk weghalen omdat ik de ruimte deel met een Duits meisje die haar kont niet kon keren zo. Vanochtend vond ik trouwens zelf ook een briefje op onze deur:

Haha overal lagen roodgeverfde voorwerpen verspreid op de grond. Zo gaat dat hier in het atelier. ;)

Gister (zondag) was trouwens een heerlijk dagje met een paar uurtjes zonnen op het strand, jaaa hier kan het nog! Okee, daar dan ook nog maar even een fotootje van om jullie jaloers te maken..

 Hasta luego!   Liefs Angela